Herinner je het je nog? Die keer dat je ergens in een hok samen met je collega's stond te zweten om apparatuur aan de praat te krijgen?
Daar sta je dan, in zo'n benauwde ruimte zonder daglicht. Een machinekamer, een serverruimte...
Samen zijn jullie druk bezig om een project op tijd af te krijgen of een storing op te lossen. Maar het gaat allesbehalve soepel. Jullie hebben alle voor de hand liggende oplossingen geprobeerd. Je hebt alle mogelijke hulplijnen gebeld, maar ze weten het ook niet of nemen niet op. Zelfs Google geeft vandaag geen antwoord. En alsof dat nog niet genoeg is, belt je leidinggevende je om de vijftien minuten en zit de klant je op je hielen. Het moet af. Machines en mensen staan stil. Dit kost kapitalen zo.
Je kijkt je collega's aan. Alle ideeën zijn op. Ook die van hen. Jullie zijn moe en wanhopig. Je staat op het punt om de handdoek in de ring te gooien. Je zucht en vertelt je collega's dat je even naar het toilet gaat.
Daar gooi je een paar handen koud water in je gezicht om af te koelen. Je kijkt in de spiegel, en ineens... Ineens, krijg je een ingeving. Een idee. Wat als?
Je besluit het onwaarschijnlijke idee een kans te geven en loopt naar de plek die in je opkwam. Je hebt niets beters, want jullie hebben alles al geprobeerd.
En daar, op een plek die nooit bij jullie opgekomen zou zijn, vind je het: een kapotte afdichtingsring, een los contact, een vastzittend relais, een uitgevallen driver... Kortom, het ontbrekende puzzelstukje waarmee je weer verder kunt.
Kanonne!
Tegenwoordig sta je bijna nooit meer in zo'n hok. En spontane ingevingen krijg je ook niet zo vaak. Of je veegt ze aan de kant. Niet belangrijk. Te onwaarschijnlijk. Te klein om een verschil te maken. Te [vul zelf maar in].
En dan komt ook nog de twijfel opzetten: Wat als het niet werkt? Wat als mijn collega's en klanten mij voortaan maar een rare snuiter vinden? Wat als?
Ja, wat als?
Wat als het wel werkt? Wat als je collega's graag met jou sparren omdat jij ze op nieuwe, frisse ideeën brengt? Wat als je daardoor unieke kansen krijgt in je carrière? Wat als, juist door het achterna gaan van je spontane ingevingen, je mag werken aan uitdagende problemen waar traditionele ideeën volstaan? Wat als je daarmee kunt bijdragen aan oplossingen (initiatieven, systemen, producten) waar de wereld om zit te springen? Wat als?
Ja, wat als?
Even terug.
Want waar kwam die opwelling eigenlijk vandaan? En waarom precies op dat moment?
Laten we het voor het gemak intuïtie noemen: een download van informatie van buitenaf.
Ikzelf noem het onderdeel van je Sparkle, datgene wat jou jou maakt.
En de reden dat je net op het punt van opgeven een ingeving krijgt, is omdat je dan aan jezelf toegeeft dat je het niet weet. Onbewust creëer je ruimte om iets niet te weten.
Het mooie is dat die ingevingen altijd beschikbaar zijn. Alleen duw je ze normaal gesproken weg en is je hoofd te druk bezig met het nalopen en zoeken van oplossingen in je interne database van wat je al bewust weet. Door al dat 'rekenwerk' krijgen je ingevingen geen kans. Maar ze zijn er wel!
Je hoeft alleen maar ruimte te maken voor niet-weten.
En wat nog mooier is, is dat je kunt leren om dat bewust te doen. Zodat je beetje bij beetje meer ruimte maakt voor je ingevingen. Ruimte voor je Sparkle.
Als je wilt ontdekken hoe je jouw Sparkle kunt toepassen op je werk, hoe je je ingevingen praktisch maakt, doe dan deze zomer mee met mijn Embrace Your Sparkle groep coaching programma.
Nieuwsgierig? Stuur me een bericht, rechtstreeks of via LinkedIn, voor meer info.
NB: de blog post heb ik zelf geschreven. De afbeelding is gegenereerd met Leonardo AI.